Μια Βαθιά Μελέτη της Μυθολογίας και της Ιστορίας
Οι βρυκόλακες αποτελούν βασικό στοιχείο της ελληνικής λαϊκής παράδοσης. Σε αντίθεση με τους δυτικούς βρικόλακες, οι ελληνικοί βρυκόλακες δεν ήταν κομψοί αριστοκράτες αλλά νεκροί που επέστρεφαν από τον τάφο λόγω αμαρτιών ή αταφίας.
Σύμφωνα με την παράδοση, οι βρυκόλακες είχαν δυσωδία, ήταν φουσκομένοι, με μεγάλα νύχια και δόντια. Δεν είχαν καθρέπτη ανάκλαση και μπορούσαν να αλλάξουν μορφή. Τροφή τους θεωρούνταν τα σπλάχνα των νεκρών.
Γύρω σου επικρατεί σκοτάδι… η Σελήνη βάφει το έδαφος με κόκκινο φως και ο Άρχοντας των Βρικολάκων αφυπνίζεται. Οδήγησε την «ζωτική σου σπίθα» μέσα από τις σκιές, απόφυγε το κυνηγητό του και βρες την έξοδο πριν σε αγγίξει το σκοτάδι.
• Επιστρέφουν λόγω αμαρτιών ή αταφίας
• Δεν μεταδίδουν την κατάστασή τους με δάγκωμα
• Τρέφονται με σπλάχνα νεκρών
• Είναι φουσκομένοι και δυσώδεις
• Αδυνατούν να περάσουν από κλεισμένα παράθυρα/πόρτες
• Συχνά ευγενείς ή αριστοκράτες
• Μεταδίδουν τη κατάσταση με δάγκωμα
• Τρέφονται με αίμα ζωντανών
• Είναι κομψοί και γοητευτικοί
• Μπορούν να μεταμορφωθούν σε νυχτερίδες
• Ρουμανία: Στριγκόι - επιστρέφουν μετά θάνατον
• Σλαβικοί λαοί: Βάμπιρ - παρόμοιοι με ελληνικούς
• Κίνα: Τσιάνγκ Σι - πεινασμένα πνεύματα
• Φιλιππίνες: Ασβάνγκ - μεταμορφώνονται σε ζώα
• Αφρική: Αδζέ - μαγικοί βρικόλακες
Πρώτες μαρτυρίες για πλάσματα που τρέφονται με αίμα σε αρχαία Μεσοποταμία και Αίγυπτο
Πρώτη γραπτή μαρτυρία για βρικόλακες στην Αγγλία στο "Anglo-Saxon Chronicle"
Εξάπλωση των πεποιθήσεων για βρικόλακες στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη
Μεγάλες βαμπιρικές φobiες στην Ανατολική Ευρώπη. Περίφημο το θέμα του Άρνολντ Πάολε στη Σερβία
Έκδοση του "Δράκουλα" του Μπραμ Στόκερ, που καθιέρωσε τον σύγχρονο βρικόλακα στη δυτική κουλτούρα